vrijdag 30 december 2011

Einde jaar Top 2000

Het is weer eind van het jaar ...dus sinds kerst staat de Top 2000 op Radio 2 weer bijna continue aan....en lopen we te zwijmelen, te genieten, te bezinnen en wordt ik te pas en te onpas emotioneel.
Muziek en vooral hetgeen muziek met je kan doen blijft een absoluut fenomeen...en wat voor pareltjes komen er voorbij....ook in de lagere regionen van de lijst...prachtig.
Ik blijf het ieder jaar weer verbazingwekkend vinden hoeveel van die 2000 platen je min of meer op je interne harde schuif opgeslagen blijkt te hebben...onvoorstelbaar.
Maar  het steeds weer associeren van muziek met herinneringen is toch ook een gewaarwording dat je je meeste botehammetjes inmiddels wel gegeten hebt...oftewel je wordt ouder pappa.
Maar geen paniek, met mijn vaste voornemen om er pas met 103 mee te stoppen heb ik nog wel even te gaan.
In 2012 gaan we er met Wala.nl Roer Om vol tegenaan...let maar op mijn woorden.
Via deze weg wens ik iedereen een gezond, gelukkig en succesvol nieuw jaar...en deze wens geldt tevens al met doorwerkende gracht voor de volgende jaren.
Namaste.

zondag 18 december 2011

Architect

Bij Wala.nl hebben we regelmatig met architekten te doen die wel of niet met onze Walavloeren en matten werken, en dan sta je er eigenlijk nooit echt bij stil wat deze mensen nu precies doen, behalve het verzinnen van gebouwen.
Na het zien van een geweldige documentaire gisteravond ( uiteraard weer op de belgische zender Canvas) over de superarchitect Norman Foster heb ik er een kompleet ander beeld over.Deze mensen gaan zover in het betrekken van geschiedenis, cultuur, kunst, natuur, economie, kortom alles in deze wereld, bij hun ontwerpen dat het voor gewone jongens en meisjes (zoals ik er een ben) bijna niet te vatten is.
Het was zeer inspirerend om de gedrevenheid en de kijk van deze man en op de wereld te ervaren, en het lijkt mij echt een ultimime ervaring om eens met dit soort mensen en een flesje wijn (of meerdere) een avond van gedachten te wisselen....of misschien alleen maar te luisteren...en me te laten motiveren....heerlijk.
En als ik hem dan ook nog kan overtuigen van het nut van onze uit recycling kunststoffen gemaakte Wala vloersystemen zou dat mooi meegenomen zijn...want hij gebruikte deze vloeren tot op heden niet in zijn prachtige ontwerpen...zo zie je maar weer dat ook een genie wel eens een steekje laat vallen...het zij hem vergeven.

Op de mat

Met op de mat bedoel ik nu eens niet de matten die we bij Wala.nl allemaal leveren ( en die bij dit natte weer zeer goed van pas komen), nee met de mat bedoel ik nu de judomat oftewel de tatami.
Gisteren deed kleinzoon Dean zijn eerste judo examen: witte band met gele slip. En kwam opa voor het eerst sinds een aantal jaren terug in zijn vertrouwde dojo waar in het verleden zoveel uren training, zweet en lesgeven achter zijn gebleven...en het voelde meteen weer als thuiskomen...lekker bijpraten met de oude judomaten...en genieten van het ethousiasme waarmee men nog steeds met de sport en de jeugd bezig is. Prachtig om te zien hoe jeugdig Sensei Jan met zijn 70 jaren op de mat nog steeds de volledige aandacht en respect van die jonge gasten afdwingt...nee gewoon krijgt.
Het examen van Dean zag er keurig uit...zeker het gedeelte waar er gevochten moest worden , het randorigedeelte, maakte van mij een trotse judo-opa...waar het in zijn bloed ook weer begon te kriebelen...dat zal ook denkelijk altijd wel zo blijven....het willen meedoen zodra je de mat weer ruikt...lekker een potje je helemaal leeg knokken....maar het pootje laat dat momenteel echt niet toe...en toch roept dat stemmetje van binnen....probeer het toch weer eens.....of zoals Paul gisteren zei: gewoon mee komen klooien bij de oude ballen groep...beetje jiu-jitsu....zal er eens over nadenken...maar ken me zelf, als ik het pak weer eens aantrek ( jaja ik heb er ook nog een in kingsize) wil ik me toch weer kunnen meten met die jongegasten...en of dat dan wel zo verstandig is.

donderdag 15 december 2011

Vingeroefeningen

Afgelopen woensdag weer eens heel lang en geconcentreerd met mijn gitaar aan de slag geweest. Heb me voorgenomen om weer eens basic te gaan beginnen...dus waar kom je dan uit...juist bij een simpele 12 bar blues...want daar zijn al die blues giganten mee begonnen en gebruiken deze rifjes nog steeds als warmingup oefeningen en gebruiken de variaties in tal van hun nummers. Dus zo moeilijk kan dat niet zijn. Zeker niet als je gebruik maakt van moderne media zoals You Tube. Wel, het filmpje snel bekeken, vooral snel dus, de posities snel genoteerd, vooral snel dus, en dan aan de slag, vooral snel dus.
Vreemd, bij mij klinkt het echt anders dan bij die gast op het filmpje, oke hij doet het op een akoustische gitaar en ik op een elektrische...dus snel van gitaar wisselen....blijft anders klinken....nou ja zal wel kloppen moet nog zeer veel op geoefend worden. Dus gisteren maar weer vlijtig aan de slag...blijft vreemd klinken....dus toch nog maar eens dat filmpje terug gezocht...en het nu eens rustig en op mijn gemak bekijken.....wat is dat.....je hebt niet goed gekeken....je moet twee snaren tegelijk indrukken...kijk maar hij laat het in een close-up zien....eitje...probleem opgelost.......hoezo probleem opgelost.....nu blijken mijn vingers te kort te zijn....doe ik toch nog iets fout....nee...Karin laten proberen...lukt ook niet....dus vingers te kort....nee Borchert....oefening te kort...dus daar gaan we weer: oefenen, oefenen en nog eens oefenen, want wat BB King met die worstjes kan....zal ik nooit kunnen...maar een klein beetje verder dan nu moet kunnen.

woensdag 7 december 2011

Zo maar wat losse flodders

De bovenkamer maakt momenteel weer eens overuren. Ik had me voorgenomen om een beetje gas terug te nemen met als resultaat dat ik er nog een tandje bovenop gelegd heb...en ik moet heel eerlijk bekennen dat ik mij daar stiekem heel goed bij voel...dit is toch eigenlijk wel mijn ding.
Momenteel probeer ik ook nog het boek over Steve Jobs te lezen...en dat werkt ook nog eens extra inspirerend...(behalve dat hij zo jong gestorven is, maar dat lag beslist niet aan het harde werken). In dit boek staan heel veel dingen waarin ik mij helemaal kan vinden...maar ook veel minder prettige dingen...tenminste in mijn optiek....in de praktijk bleek echter dat ook die minder prettige dingen functioneerden......het is voor ons bijna niet te begrijpen wat voor invloed deze kornuit op de wereld gehad heeft....bijna griezelig als je er bij stil staat.
Dat laatste doen we bij Wala.nl absoluut niet....de produktie van de nieuwe brochures en zodoende ook onze eerste echte catalogus groeit gestaag...het ontwerpprogramma verliest iedere keer meer geheimen.
Daarnaast heeft onze eigen prive-pc-nerd Martijn, deze week in een floep en een zucht een methode gevonden om de brochures om te zetten in een bladerbare online catalogus...dus nu is het gewoon verstand op nul en folders produceren. De eerste hele kleine versie van de catalogus gaat hopelijk dit weekend de lucht in en zal vanaf dat moment iedere keer, als er weer een folder klaar is, uitgebreid worden...dus regelmatig op de sites http://www.wala.nl/   en http://www.borchertsystemen.com/   kijken.
Oke, dit waren wat losse hersenfloders...aan het werk Borchert  het is alweer 6 uur en nog steeds geen productie...nou ja in ieder geval een blog.

maandag 5 december 2011

Digibeet

Dan sta je maar weer eens om half vijf op omdat het in je hoofd maar blijft malen....ben bezig aan de Wala.nl websites te werken en folders te maken en dat alles met enkel en alleen zelfstudie-kennis. Maar dan lukt er weer eens iets niet zoals je verwacht had...ben je dan toch weer te dom voor....en dan opeens midden in de nacht: Eureka, ik heb het, zo moet het. PC opstarten, en beginnen, jammer dan niks te Eureka, erger nog door het uitvoeren van die geweldige nachtelijke ingeving verkracht je de hele boel weer...dus zit je weer een dik uur te experimenteren...want dat is het als je er geen verstand hebt....om de boel weer een beetje in begintoestand terug te krijgen.
Nou dat is dan in ieder geval al weer gelukt...en heb ik dan nu in ieder geval iets geleerd ?...nee dus....want ik weet nog steeds niet wat ik fout gedaan had en al helemaal niet hoe ik het weer gefixt heb.
Maar eigenlijk is dat ook al weer een kunst op zich....is er toch nog hoop dat ik nog eens digibeet-af wordt.
Blijven oefenen...en er zijn toch al wat kleine resultaten...de folders zien er al enigszins acceptabel uit...maar voordat de geplande catalogus er zowel gedrukt als digitaal is zal er nog menig ongecensureerd woord de wereld in geslingerd worden..het doel heiligt de middelen en in de nacht hebben er de minste mensen last van.

zondag 4 december 2011

PC weekend

Dit weekend is een echt binnen-zitten-laptop weekend geworden. Het weer was er ook wel naar.
Op zaterdag eens alle foto's van de Open CoffeeClub en Opendag bij Wala.nl van een ondertiteling voorzien en er toen een openbaar Picasa Webalbum van gemaakt , wat een werk zeg, zeker als je weet dat Felix meer dan 300 foto's gemaakt heeft...maar goed het is gefixt en iedereen kan dit nu via internet bekijken (gewoon even een link aanvragen als je hem niet al gekregen hebt).
Zondag dan maar weer verder met een volgende folder voor de nieuwe catalogus...de Wala Gritt: los legbare tegels met een super perfekt sluitende zwaluwstaart-verbinding die wat uitstraling betreft een grindvloer evenaart....echt een mooi produkt, we hebben er onlangs een aantal binnengalerijen van een flat mee gemaakt en het ziet er geweldig uit...mooi mooi mooi.
Tussendoor uiteraard regelmatig wat op de gitaar gepield ( het begin van Samba Pa Ti is echt simpel maar het middenstuk is nog niet voor mijn vingers geschikt...of is het andersom ???), en snel nog even wat palletjes voor de kachel weggezaagd...want het beloofd een strenge winter te worden (zegt wie ????).
En omdat Karin bang is dat we ons tijdens de strenge winter gaan vervelen, en omdat de account betaald is en je er optimaal van moet profiteren, is ze maar eens begonnen films te downloaden ( ja.ja ik weet het...mag niet...doen we dus ook niet)....de laptop is inmiddels roodgloeiend....want ik denk dat er inmiddels al meer dan 100 GB aan film op de harde schijf staan....en haar downloadlijst is nog niet eens voor de helft klaar...en mens kan overdrijven....maar goed , we zullen deze winter niet om een filmpje verlegen zitten... gelukkig zijn het allemaal filmhuisfilmen...dus het betere werk.
Het was dus een digitaal weekend en nu weer op voor een nieuwe werkweek en weer verder met de folders en websites.

Meer recycling produkten bij Wala.nl

Het programma van Wala.nl blijft maar groeien. En dan vooral de artikelen die gemaakt worden uit recycling materialen. Nadat we nog niet zolang gelden onze collectie hebben uitgebreid met uit gerecyleerde autobanden gemaakt rollen granulaat die dienst doen als bouwbescherming, afdekvloeren, isolatie, ladingzekering, tegeldragers en nog veel meer toepassingen, hebben we sinds deze week uit recycling kunststof gemaakte terrasplanken : WalaDeck. Deze planken vormen een perfekt alternatief voor de bankirai planken met dat verschil dat de WalaDeck panelen niet glad worden, geen mosaanslag krijgen, niet vuil worden en ook nog eens tweezijdig te gebruiken zijn(glad of geribbeld). Dus een ideaal materiaal voor de toepassing in de horeca, bij openbare gebouwen maar ook interessant voor de particuliere klant.
Het leuke van dit programma is dat de fabrikant van hetzelfde materiaal nog tal van andere produkten kan maken zoals bloembakken, banken, straatmeubilair, afzetpalen, wanden voor paardestallen, geluidswerende wanden en afzetschermen en nog veel meer...veel van deze produkten zullen wij binnenkort in onze nieuwe webshops gaan opnemen.
En zo gaan wij steeds meer voldoen aan de Wala-slogan: Wie Anders Levert Alles

zaterdag 3 december 2011

Gitaar spelen

Nog snel even een blogje schrijven voordat ik me zometeen in de lente ga voelen ( in de ogen van de tandartsassistentie is het immers altijd lente...toch).
Donderdagavond even naar de guitaarwinkel in Brunssum geweest...mijn gitaar was omgekieperd en er was een gitaarsnaarstelschroef (mooi scrable woord) afgebroken.
Nou dat hebben we geweten...de eigenaar van die winkel....prototype vakidioot....hield ons bijna 2 uur lang aan de praat.
Resultaat: nieuwe electrische gitaar...en op de valreep ook nog 2 exemplaren van hetgeen ik eigenlijk zocht.
Heerlijk om te zien hoe mensen met hun vak omgaan...en dan te bedenken dat hij nog geen noot op een gitaar kan spelen, hiervoor had hij een hele goede verklaring: iemand die schoenen verkoopt gaat toch ook niet jouw beoogde schoenen aan trekken en dan roepen "kijk eens hoe goed ze lopen".
Dus nu vlijtig begonnen om  met de nieuwe aanwinst bevriend te geraken ( tot groot genoegen van de huisgenoten)...totdat ik vanochtend via Facebook van Boy een Youtube filmpje kreeg: Dire Straits live in Basel...Sultans of Swing...dan zinkt de moed je even in de schoenen....niet te bevatten hoe iemand zo makkelijk kan spelen. Superrrr...maar ik denk, nee ik weet wel zeker,  dat hij ook ooit gewoon is begonnen te oefenen, en toen verder ging met oefenen...en nog steeds oefent....dus er is toch nog hoop voor mij.
Oefenen...doorgaan...en in jezelf geloven....precies zoals we dat bij Borchert Systemen-Wala.nl doen....doorgaan....en nog eens doorgaan.

donderdag 1 december 2011

Nooit gedacht

Nooit gedacht en nooit verwacht dat mijn blog schijnbaar door zoveel mensen gelezen wordt. Dit blijkt nu duidelijk uit al die welgemeende reacties die ik uit allerlei hoeken en via de diverse media mag ontvangen op mijn beslissing om weer terug in shape te geraken.Van Kitty kreeg ik zelfs een Weight Watchers kaart aangeboden...de lieverd....maar ik ben eigenwijs en probeer het toch weer met mijn eigen methode....FDH en FG oftewel friss die hälfte en friss gesund.(oude germaanse methode)
Alleen al deze reacties vormen een mooie stok achter de deur.
Minpuntje momenteel is dat er van het beweging weer even niets terecht komt...zo uit het niets kreeg ik vorige week vrijdag pijn aan mijn knie...die in de loop van het weekend zelfs zo erg werd dat er weer van die wonderpilletjes aan te pas moesten komen om gewoon te kunnen slapen. Benieuwd wat dat weer is...het gaat alweer ietsje beter...wat wel weer opvalt: het is alweer eens een keer aan de linkerzijde...oftwel de emotiekant...aan die kant heb ik gisteren ook nog eens een vulling uit een kies verloren...dus het kan weer even niet op.
Die kies is het makkelijkst te repareren, zaterdag om 13.30 (ja mijn tandarts werkt ook op zaterdag) een kwartiertje afzien en dan is dat gerepareerd zodat ik zaterdagavond op de Soulnight in Hoensbroek tenminste niet als zo'n boer met kiespijn erbij sta...hoogstens als een boer zonder kiespijn......it's a man's man's world.

zaterdag 26 november 2011

Anna ..tig

Vandaag eens geen verhaal over mijzelf of over een van de produkten van Wala.nl ( kennen jullie ze nog????  vloeren, matten , trapleuningprofielen en antslip....goedzo), nee vandaag gebruik ik deze blog eens voor iets geheel anders.
Het is namelijk vandaag 26 november, en dat is op de kop af ...tig jaar geleden dat Anna geboren werd.
Anna, de steun en toeverlaat van Borchert Systemenbv/Wala.nl, op de afdeling financien....als een kloek over de kuikens zo past ze bij ons op onze bankrekeningen en op onze betalingen ( dus leveranciers die dit lezen opgelet: met Anna bevriend blijven wil je je rekeningen betaald krijgen) een echte "Pfennigfutser"dus.
Maar goed, vandaag viert ze dus haar ...tigste verjaardag (je mag bij dames nooit de echte leeftijd verraden...en als je het toch wilt weten moet je het haar zelf maar vragen....kleine tip...ze ziet er veel jonger uit dan....tig, maar is wel al 2x oma).
Dus dan nu heel formeel : Anna, via deze blog wensen alle medewerkers van Borchert Systemen/Wala.nl en alle trouwe lezers van deze blog ( waar je zelf ook bij hoort) jou van harte proficiat en nog vele jaren in een goede gezondheid ( en ach dat je af en toe eens een tand moet missen, wat kan dat nu schelen zolang je maar niet gaat lispelen).
En Bert, vanaf vandaag moet je het met een meisje van ...tig doen...dat is een feit.
Unne sjunne verjoardaag.

vrijdag 25 november 2011

Waarom afvallen

Waarom ik moet afvallen is een van de reacties op de blog van gisteren, op de foto die bij mijn blog staat zie ik er immers nog zeer patent uit.....waarvoor mijn dank......maar dit is toch echt het eindresultaat van een goede fotografe..dank...dank...dank.
Maar de werkelijkheid is toch echt anders, een opsomming van een aantal minder prettige feiten:
* bij het trappenlopen en andere inspannende aktiviteiten werken mijn longen net zo slecht als die van een proffesionele roker
* mijn voet doet nu al jaren chronisch pijn...vermoedelijk door het dragen van een gewichtig lijf
* hemden passen alleen nog maar in de Demis Roussos (XXXL) uitvoering
* waar de dames een aantal jaren gelden nog verlekkerd naar dit goddelijke lijf lonkten kunnen ze nu nog     nauwelijks een lach onderdrukken als ze me zien lopen met mijn bromfietshelm onder de trui verstopt
* bij het veters strikken blijken mijn armen opeens gekrompen
* de knopen van mijn hemden blijven continue aan mijn burorand vasthangen ...dus alle hemden gehavend
* cholesterol- en prostaatwaardes zijn niet optimaal met alle gevolgen van dien...mijn aders kan ik zelf niet beoordelen (misschien maar goed ook)
* in de vliegtuigstoelen zit ik nu niet echt comfortabel meer
* als ik probeer te joggen of fietsen ziet dit meer uit als een kermisatractie dan een of andere sportieve activiteit, en dan zwijg ik maar over de yoga-oefeningen (wil het zelf niet echt zien)
* de wijn- en bierkelder is altijd leeg...en dan niet omdat de flessen stuk zijn of gestolen...nee hoor
* en dan is er nog het feit dat een bepaald lichaamsdeel in ruste slechts  nog op de tast vindbaar is ( maar voor de rest functioneert het gelukkig nog goed...volgens mij dan)
* door al deze dingen komt iets waar ik mijn hele leven rijkelijk mee gezegend was echt in het gedrang: mijn ego
Zeg nou eens eerlijk...zijn dat niet genoeg redenen om er al het nodige voor te doen om dit  lijf er weer smaakvol te laten stralen....of niet dames ????
                                                              Om alvast aan het idee te wennen....

donderdag 24 november 2011

Afvallen

Het gaat niet meer anders....ik moet de radicale weg gaan volgen en via deze weg wereldkundig maken dat ik ga afvallen.....oeps nu kan ik niet meer terug..al mijn trouwe lezers hebben dit nu gelezen en zullen mij er steeds weer mee gaan confronteren (of kun je het misschien beter pesten noemen).
Het zij zo...het moet nu, de lichamelijke ongemakken worden veel te groot en mijn gezondheid wordt er zeker niet beter op.Om mijn plannen met Wala.nl te realiseren, maar ook vanwege iedereen die mij lief en dierbaar is, is het gewoon absoluut noodzakelijk dat ik weer in topvorm kom.
Dus beste iedereen, onder mijn motto: If you can dream it, you can do it, ben ik vanaf vanochtend alvast begonnen met het eerste gedeelte: dream it. Iedere weg begint met een eerste stap...die heb ik nu genomen...de rest moet volgen. Als geboren bourgondier wordt het een zware weg...maar ik weet dat het kan....yes you can ( goed he).
Na dit stukje gespierde taal wens ik mijzelf heel veel kracht, wijsheid en standvastheid en zal ik een toost op mijn nieuwe zelf uitbrengen met een heerlijk glaasje wijn.....sh.....ttt moet duidelijk nog wennen...glaasje overheerlijk gekoeld en reinigend bronwater.
En alvast nadenken over een nieuwe naam, want dikke deur van Wala.nl kan dan niet meer ( je ziet het dromen helpt al, ik zie het al helemaal voor me)...maar Dean en Ian zullen gegarandeerd wel iets verzinnen.
Als ik deze blog ga publiceren kan ik niet meer terug...zal ik wel...of niet....wel....niet...daar gaatie.

zondag 20 november 2011

Gent

Boterhammen smeren om mee te nemen als lunch is niets vreemds, ook niet als je op een beurs moet lunchen,  wel heel vreemd als het een horecabeurs is . Dan zou je toch denken eten genoeg en zeker in een culinair lekkerbekkenland als Belgie. Jammer dan, op de Horeca Expo waar wij samen met onze collega's van Qualityfloors de vloeistofdichte Wala horecavloeren presenteren, kun je hoogstens naar het restaurant voor een snelle hap tegen een zeer hoge vergoeding...that's it.
Dus smeren we met hollandse zuinigheid netjes onze boterhammekes en maken ons op de weg naar Gent.
Dagje beurs draaien, bijpraten met de collega's en dan vanavond naar onze vaste stek op de Vrijdagmarkt: een heerlijk eetcafe met de toepasselijke naam Het Vrijdagavondgevoel, met een patron die zijn vaste klanten echt kent, zelfs ons die maar een maal per jaar bij hem komen eten. Als je binnen komt is er altijd die blik van herkenning en zie je hem denken: wie zijn dat ook alweer....aja gij zijt van die vloeren...just.
Dat geeft je als gast altijd weer dat extra gevoel van welkom zijn.
Lekker belgisch biertje en dan een Gentse stoverij (denk ik)....mmm...en daarna waggel je (dat waggelen komt door de kinderkopjesbestrating en niet door de drank), dan waggel je weer terug naar je hotel....Gent we komen eraan.

Betalen

Iets wat we allemaal minder graag doen maar toch moet gebeuren : betalen, en dan vooral op tijd betalen, wordt in deze tijd voor iedereen een steeds groter probleem. Of beter gezien we maken er steeds een groter probleem van.
Gisteren werd bekend dat de gemiddelde betalingstermijn van facturen al over de 44 dagen ligt en dat multinationals hun betalingscondities gaan oprekken naar meer dan 100 dagen. Op deze manier komen steeds meer bedrijven in financiele problemen en moeten in feite voor andere ondernemingen "bankje"gaan spelen...want daar komt het toch op neer. Ik ontvang al de goederen of diensten, gebruik ze wel maar betaal ze nog niet. De leverancier moet alles met zijn eigen of geleend geld voorfinancieren (of betaald ook zijn leveranciers te laat), hetgeen weer in de kostprijs verrekend moet worden en het produkt wordt automatisch duurder . Dit systeem is er de laatste jaren gewoon in geslopen en is in feite gewoon belachelijk.
Als je naar de kroeg of supermarkt gaat moet er meteen afgerekend worden voor de drankjes en levensmiddelen en zo moeten we het ook weer bij alle andere produkten gaan invoeren.
Op het moment dat je bijvoorbeeld een Wala entreemat krijgt geleverd reken je hem meteen af (je hebt die mat immers al), er hoeft geen apparte crediteurenadministratie gevoerd te worden, er hoeven geen herinneringstelefoontjes gepleegd, geen aanmaningen verstuurd en geen incasso's opgestart. Kortom boter bij de vis....en als wij dat dan weer richting onze leveranciers en medewerkers doen wordt het een heel stuk makkelijker en vooral leuker...voor iedereen....want financiele problemen zijn voor niemand goed. Dus back to basic oftewel handje contantje maar het kan ook met een mobiele pinautomaat (iets veiliger).
Zo sprak op deze zondagochtend topeconoom prof. dr. Dik Deur, docent aan de Wala universiteit voor vloeren, matten en antislipmaterialen.

zaterdag 19 november 2011

Prioriteiten

Na een best intensieve week bij Wala.nl, waarin ik heel wat offertes gemaakt heb voor onze antislipmatten en vloeren voor op galerijen (iedereen wordt momenteel bang voor gladheid), waarin duidelijk veel aanvragen voor onze vloeistofdichte vloeren kwamen en waarin we de start hebben gemaakt met een heel mooi projekt in Utrecht waar we 60 flatgebouwen van een nieuw trapleuningprofiel gaan voorzien en waarin ik verrekte veel pijn in mijn nierstreek heb gehad (denkelijk weer een steentje op komst); is het vandaag alweer zaterdag.
Het is buiten heeeeeeeeeeeeeeerlijk weer, de pijn is zo goed als weg en eigenlijk roept de golfbaan...hallo, waarschijnlijk is dit jullie laatste kans dit jaar.....klopt.....maar: het kippenhok moet ook nog( oke dat kan morgen ook nog)...en Jimmy heeft me gisteren ook nog een kettingzaag geritseld, er ligt namelijk nog een komplete kersenboom in de tuin en het zou best wel eens een koude winter kunnen worden (uitgaande van de ongekend grote hoeveelheid eikeltjes die onze twee eikenbomen dit jaar geproduceerd hebben)...dus moet ik net als bij Wala.nl ,waar ik momenteel ook niet weet waar ik moet beginnen, prioriteiten gaan stellen.
Geluk bij een ongeluk: zowel golfen als kettingzagen zijn beide lichamelijke aktiviteiten die in de buitenlucht gebeuren...en met een beetje geluk wordt het morgen ook nog eens golfweer.
En dan gaan we maandag en dinsdag onze belgische collega's op de horecabeurs in Gent helpen om de belgen te overtuigen van de kwaliteiten van de Wala vloeistofdichte HACCP horecavloeren.
Maar nu even eerst  een stevig english breakfast ( ja helemaal kompleet met beans&sausages) en dan aan de zaag.
Prioriteiten stellen dus.

zondag 13 november 2011

Toch nog even over recyling

Bij het schrijven van de blog van gisteren realiseerde ik me eigenlijk pas hoe duurzaam veel van onze Wala.nl produkten zijn.
Zo voeren wij uit recycling pvc vervaardigde:
  • vloertegels
  • traptreden
  • parkeerstops
  • kabelbruggen en kabelkanalen
  • rijbaanverdeelders
  • palletbeschermers
  • verkeersdrempels
Uit recyclingrubber (autobanden) gemaakte
  • (veiligheids-)tegels
  • staltegels
  • balkon-en galerijtegels
  • geluidsisolerende afschermingen
  • beschermingsbanen
  • fitnessvloeren
  • isolatiematerialen
  • ladingzekering
  • tegeldragers
Daarnaast kunnen de meeste van onze artikelen die als basismateriaal nieuwe kunststof hadden weer gerecycled worden en zodoende hergebruikt.
Helaas merken we dat , zeker bij overheden die het woordje duurzaam al bijna als stopwoord gebruiken, deze argumenten om voor deze artikelen te kiezen bijna geen invloed hebben op de uiteindelijke keuze, terwijl men in deze toch een duidelijke voorbeeldfunctie heeft.
Dus dames en heren eindbeslissers kijk hier eens iets meer naar...goed voor het milieu en ook goed voor de belastingbetaler.

zaterdag 12 november 2011

Kabelbruggen en aanverwante produkten uit recycling kunststof

Bij Wala.nl is alles ooit begonnen met vloeistofdichte vloersystemen bestaande uit tegels die gemaakt worden uit recycling kunststof, om nog specifieker te zijn: kabelommanteling.
Inmiddels zijn er tal van produkten bij gekomen die ook allemaal van recyclingmateriaal geproduceerd worden. Een aantal voorbeelden hiervan:
Kabelbruggen: deze oersterke elementen beschermen kabels en leidingen, die over de grond lopen tijdens evenementen, kermissen, markten, bouwprojekten,concerten etc, tegen beschadigingen (kan met auto of heftruck overheen gereden worden), maar zorgen er ook voor dat deze kabels en leidingen geen gevaarlijke struikelplekken worden.
Uit dezelfde fabrieken komen de verkeersdrempels die, op straten en wegen geplaatst worden om automobilisten er toe te dwingen om hun snelheid drastisch te verlagen. Een zeer efficiente methode voor het veiliger maken van openbare wegen maar ook optimaal op campings, recreatieparken of tijdelijke verkeersaanpassingen of wegwerkzaamheden. Voor deze laatste toepassingen zijn er nog de, uit hetzelfde materiaal gemaakte, rijstrookverdelers waarmee wegen tijdelijk of permanent versmald of afgezet kunnen worden. Deze elementen worden ook op fabrieks-en bedrijventerreinen ingezet om rij-of loopstroken af te zetten, maar zijn ook inzetbaar tijdens evenementen of als afscheidingen bij auto/motorsport aktiviteiten( hier wat voorbeelden: http://tinyurl.com/7z73dks) nieuw in dit programma zijn stapelbare (Lego-achtige) blokken die dienst doen als stempelplaten of om bijvoorbeeld containers op een schuine ondergrond uit te richten.
Dus zo zie je maar weer dat er toch nog heel wat nuttige dingen gemaakt kunnen worden uit elektriciteits kabels die niet meer gebruikt worden, kijk maar eens op http://www.wala.nl/nl/kabelbruggenverkeersdrempelsparkeerstops

vrijdag 11 november 2011

Luister naar je klant

Al een half jaar is Karin aan het "voorgenieten"op het optreden van "haar vriendje" wereldster (hmmm) G.M. oftewel George Michael. En ik heb in een overmoedige bui beloofd om haar te begeleiden naar dit concert in de Arena in Oberhausen ( onder het moto ik zal je bij een deceptie steunen).
Afgelopen donderdag was het dan eindelijk zover en zaten wij in een uitverkochte König Plisener Arena ( een prachtige locatie, optimaal bereikbaar en ...gratis parkeren naast de hal, echt toppie).
De sfeer zit er   bij de bezoekers duidelijk in, op het toilet zijn 2 bezoekers ( die overduidelijke aanhangers van de herenliefde zijn) op zoek naar hun idool, aangezien hij de reputatie heeft zich op dit soort locaties regelmatig op te houden, en dan niet alleen voor de dagelijkse "boodschappen".
Met een half uur vertraging gaat het concert van start, de videoanimaties die als decor gebruikt worden zijn gewoonweg van absolute wereldklasse, prachtig wat mensen met die computers kunnen creeeren...echte kunst hoor.
Ondersteund door een prachtig symfonisch orkest begint GM aan zijn concert...wat meteen opvalt: er is absoluut geen contact met de bezoekers, hetgeen nog versterkt wordt door het continue dragen van een zonnebril ( die hij als tic iedere minuut terug op zijn neus denkt te moeten duwen).
Maar dan gebeurt het....hij blijkt een setlist te hebben samengesteld met nummers die hij duidelijk zelf mooi vindt ( zeer langdradig en monotoon). Mensen beginnen massaal hun zitplaatsen te verlaten om drankjes te gaan halen en iets rond te lopen. Na de pauze denkt een ieder dat dan nu het echte werk gaat beginnen....jammer dan...de enigste wijziging is de kleur van zijn kostuum...en de mensen beginnen steeds meer de zaal vroegtijdig te verlaten. Zelfs Karin zegt : zullen we dan ook maar gaan, dus helaas kwam mijn sarcastische voorspelling uit en moest ik haar toch steunen.
Duidelijk in deze werd weer eens hoe belangrijk het is om zowel als artiest als onderneming te luisteren naar hetgeen je klant wil...en hem dan ook dat te geven waarvoor hij betaald heeft.
GM zal in Oberhausen niet meer zo snel uitverkocht geraken  ( en dat is dan een Careless Whisper van mij)

maandag 7 november 2011

Rubber & rubber

Weer eens wat nieuwtjes over produkten uit de groothandelstak van Wala.nl, en dan uit de divisie rubbers. Hier hebben we een tweetal nieuwe agenturen:
1) Rubbergranulaat op de rol, dit zijn met een bindmiddel gebonden rubberkorrels die in diverse hardheden geperst worden en zodoende een banenmateriaal opleveren dat voor de meest uit een lopende toepassingen ingezet kan worden. Zo is er een versie (Sportmat), die zwart/gekleurd gespikkeld is en gebruikt kan worden als vloerafwerking in fittneszalen, scholen, golfbanen etc. Maar er zijn ook gewone zwarte kwaliteiten die als beschermlagen op daken, op bouwplaatsen (Protecmat), geluidsisolatie onder vloeren(Acousticmat) of ladingzekeringstroken(Transmat) gebruikt worden. Veel van deze kwaliteiten kunnen wij uit voorraad leveren.
2) Rubbergranulaattegels voor onder speeltoestellen, op balkons of gallerijen, als looppaden op daken, in paardestallen en rond zwembaden toegepast kunnen worden. Deze fabrikant, waar wij in het verleden al goed mee samenwerkten, maakt nog veel meer spullen van gerecycleerde autobanden, zoals gras-doorgroeitegels, opsluitbanden, bloempotten( kunnen nooit stuk vriezen), skateveldomranfingen, klinkers, paaltjes en sinds kort een geluidsisolerende (tot 25 dB) afrastering....ziet er echt top uit.
Kijk nu zijn we weer even bijgepraat betreffende onze rubbers waarvoor wij nu ook een apparte webshop gaan bouwen:  Rubber&rubber.nl     of misschien allerubbers.nl

                                                            de gras-door-groeitegel

zaterdag 5 november 2011

Een aantal praktijklessen

Na een heerlijke middag (top weer en een lekker Bollekke op het terras) in Antwerpen, zitten we in ons favourite eetcafe (Kathedraalcafe) omringd door honderden heiligenbeelden te wachten op ons voedsel. Al die heiligen hebben echter geen invloed op de wachttijd....die inmiddels bijna 1,5 uur (echt waar) bedraagt. Dun kompjoeter blijkt stuk...en bestellingen die beneden ingegeven worden komen helaas niet bij de koks op de 3e verdieping aan....maar het komt goed; we krijgen ons Vlaams konijn, Antwerps stoofvlees en de Zalm...lekker...en hard nodig want we kijken inmiddels scheel. Pijnlijk duidelijk wordt hier hoe we tegenwoordig van de electronische apparatuur afhankelijk zijn en er dan ook volledig op vertrouwen.
In de auto op weg naar het Sportpaleis komen we er tot onze grote schrik, verbijstering en paniek achter dat de kaarten die we hebben niet voor vandaag zijn maar voor..........je gelooft het niet.......ai...ai.....ai....GISTEREN....hoe kan dit nu weer......geen idee....weer een elctronisch foutje  gecombineerd met geen controlle onzerzijds...(les 2 vanavond...waar we als Wala.nl iets van kunnen/moeten leren, en er zullen nog meer volgen die avond). Wat nu gedaan?? We besluiten de gok te wagen en gaan toch naar het Sportpaleis waar we door de voortreffelijke logistieke organisatie( les 3) in een mum van tijd kunnen parkeren en met knikkende knieen voor de ingang staan. Ondergetekende krijgt van de dames de kaartjes in de hand gedrukt en valt dus bij de controlle door de mand ( de dames wisten wel snel naar binnen  te glippen...vrouwen he). Op advies van de suppoost ga ik naar de kassa alwaar een super stukje klantenservice(les 4) geleverd wordt...de kaarten worden in een mum van tijd geruild voor kaarten geldig voor vanavond...chapeau Jan & Jan van het Sportpaleis.
Dolgelukkig zitten we dan ook de verdere avond te genieten van de diverse optredens.
En weer valt er iets op....dat speelt zich af tussen 2 wereldtoppers Seal en Mick Hucknal (vroeger Simly Red); deze laatste schitterde door een tweetal kwalitatief meesterlijke optredens zonder toeters en bellen....hij stond en bracht zijn nummers, tot groot enthousiasme van het publiek, perfekt en gedreven...vakmanschape en kwaliteit van de aller boventste plank.
Seal mocht de avond afsluiten, hetgeen hij met een van waanzinnig veel  energie spetterend enthousiasme deed. Hij maakte er een perfekte one ego show van....zijn muziek viel helaas niet op en maakte weinig indruk...de persoon Seal daarentegen des te meer, hij kreeg het klaar om met zijn "charisma en aerobicoefeningen (wat een topconditie heeft die vent) van de Arena een kolkende massa te maken....gewoonweg geweldig. Een grote partij uiterlijk vertoon en bluf.
Maar op de weg naar huis is iedereen het er echter over eens dat Mick toch weer de man van de avond was en wel met afstand. Les 4 : kwaliteit gaat op lange duur altijd boven uiterlijk vertoon.....je kunt zo gek  doen als je wilt; het verpakken , verbloemen...de klant prikt er vroeg of laat door heen en gaat voor de kwaliteit.....en dat is nu precies datgene wat we met Wala.nl willen en ook gaan bereiken.

vrijdag 4 november 2011

O happy Day

Theater Kerkrade, donderdagavond 3 november, buiten is het nog 18 graden, heerlijk zacht weer. Het is druk, verbazingwekkend veel bezoekers op redelijk hoge leeftijd (vroeger noemden we dat bejaarden...tegenwoordig vitale senioren) zitten in de zaal te wachten tot het optreden van het Sowetho Gospel Choir gaat beginnen....een simpel decor...oftewel behalve een kleine verhoging en wat muziekinstrumenten is er geen decor. Nadat de zaalverlichting is gedoofd en de zangers en zangeressen hun opwachting maken is ook meteen duidelijk waarom er geen decor nodig is: 25 prachtig geklede mooie megaenthousiaste mensen vormen een decor dat zelfs de beste decorontwerpers niet verzonnen krijgen. Hier staat 2 uur lang een groep mensen met zulk een overgave, plezier en energie hun muziek te maken, die ze versterken met hun natuurlijke dansbewegingen, dat het onmogelijk is om stil te blijven zitten in je pluche theaterstoel. Hun overgave aan muziek en beweging is zo totaal dat het lijkt alsof het helemaal vanzelf en natuurlijk gaat. Wederom een bewijs wat er ,met overtuiging en geloof in je eigen kunnen, mogelijk is.
Op de afsluiter, hoe toepasselijk Oh Happy Days, is de hele zaal plat en staat iedereen (vreemde combinatie plat en staat)...maar dan ook echt iedereen in Kerkrade te swingen en te zingen op een manier zoals we die van de beelden van de afrikaanse kerkdiensten kennen. Dit was energieoverdracht puur en optimaal met als resultaat dat je echt Happy en opgeladen het theater uitstuiterd...de aangename buitentemperatuur geeft je dan ook nog het laatste beetje afrikagevoel mee naar huis waar het echt wel even duurt voordat je op slaapniveau bent.

woensdag 2 november 2011

Terwijl onze Wala collega's Henk en Marinus de beurs in Las Vegas onveilig maken met de Swisstrax modulaire vloersystemen hebben wij een bezoek gebracht aan onze dealer van de Wala vloeistofdichte vloeren in het oosten van ons land: Wilhelm en Marinka van Ommer Bedrijfsvloeren. Zij kijken gelukkig ook staan ook heel positief tegen de nieuwe opzet van de Wala vloeren aan en blijven heel enthousiast.
Na een lange vruchtbare vergadering in hun mooie showroom aan de Eskampweg in Ommen vertrokken wij naar Emmeloord waar wij onze horecavloeren tijdens de huisbeurs van de firma Hakvoort mochten presenteren. Nou ja huisbeurs, niet te geloven wat de gebroeders Hakvoort daar neer gezet hadden, dit was een perfekt doorgeorganiseerde proffessionele Horecabeurs met alles erop en eran(mogen ze in Maastricht en Amsterdam eens een voorbeeld aan nemen). Er was slechts een minpunt aan deze editie en dat was helaas onze eigen presentatie....stond er met tranen in de ogen bij en heb me kompleet de grond in geschaamd. Ondanks dat hadden Frans en Boy zeer veel goede en positieve reacties (geluk bij ongeluk).
De heren Hakvoort lieten eens zien wat je door inzet, enthousiasme en doorzettingsvermogen uit de grond kunt stampen...als je het niet gezien hebt kun je het bijna niet geloven....gewoonweg geweldig.
Nog helemaal dizzy en groggy van alle indrukken zijn we dan (na een prima maal in de Hakvoort kantine) weer naar Landgraaf gereden waar Don Corleone ( in de Gotfather op Canvas) nog eens duidelijk liet zien wat we ook al bij Hakvoort zagen....een goed bedrijf begint met een strakke leiding, duidelijke visie en zeer zeer veel inzet van alle betrokkenen.
Met deze wetenschap gaan we vandaag dan ook aan de slag om de Slagersbeurs in Amsterdam komende week tot  in de puntjes voor te bereiden en vooral ook om het WalaConcept voor 1 januari voor elkaar te krijgen.
Moeilijke tijden ???? Gewoon nog harder knallen.(maar dan niet zo als onderstaand heerschap dat deed)

dinsdag 1 november 2011

Hoe bedoel je???

Gisteren op de dag dat de 7 miljardste mens op deze wereld geboren werd...het gaat wel akelig snel....over 15 jaar zijn het er al 8 (hoezo bij de konijnen af)...  is er op Twitter een heftige campagne los gebarsten om van KanjerGuusje, het zondag op 10 jarige leeftijd overleden meisje, een TT( meest trendy topic op Twitter) te maken, wat ook gelukt is, is er veel commotie over het feit of Mauro nu wel of niet mag blijven (snap absoluut niet waarom al die assielprocedures zolang moeten duren: het is ja of het is nee, en dan meteen als de aanvraag ingediend wordt en niet mensen jaren aan het lijntje houden), maar het is ook de dag dat de Griekse bevolking de kont tegen de krib gooit en zich in principe tegen alle reddingspogingen keert, laat die anderen onze rotzooi maar opruimen terwijl wij al lekker van ons pensioen met 50, onder de griekse zon met een ouzo in de hand, genieten.
Ik snap er even geen snars meer van...is misschien ook beter zo.
Toen ik gisteren de Weblog van de vader van Guusje las waarin hij de laatste uren van zijn dochtertje, dat zo graag wilde blijven leven,  beschreef hield ik het met geen mogelijkheid droog en zat aan mijn buro een potje te janken om iemand die ik helemaal niet gekend heb. Een uurtje later, vol in de maandag-stress, ben ik dit spontaan weer vergeten, en zijn al mijn eigen perikelen weer het allerbelangrijkste ter wereld.
En heb ik dan nu iets geleerd ??
Hoe bedoel je ????

dinsdag 4 oktober 2011

Groot

We stonden afgelopen maandag met de vloeren van Wala.nl op de visbeurs in Spakenburg, waar wederom veel interesse was voor de toepassing van de Walavloeren in de viswinkels maar ook in de visverwerkingsindustrie. Omdat de beurs al vroeg op maandag begon zijn wij zondag (ondanks dat heerlijke nazomer weer) al richting Spakenburg vertrokken alwaar wij er tot onze schrik achter kwamen dat er op de dag des heren geen enkele eetlocatie te vinden was die geopend was...dus moesten wij uitwijken naar de chinees in Nijkerk...was er wel lekker dus...
De beurs was goed georganiseerd, er was zeer zeer veel goed publiek en ontzettend aardige medestandhouders waarvan vooral onze directe buurman een zeer goed en opvallend voorbeeld was.
Robert van Twillert, van Terra-It , een man die van zijn zeer geringe postuur een echt handelsmerk heeft weten te maken, zijn lengte van ca. 1.3 meter(schat ik) vormd voor hem geen enkel handicap of belemmering. Het was gewoon geweldig om te zien hoe enthousiast deze man, gesteund door zijn Maaike, met zijn bedrijf, medewerkers en klanten bezig is. Een vat vol energie, humor en creativiteit.
Kortom een zeer inspirerende persoonlijkheid.....
www.terra-it.com

zondag 2 oktober 2011

Open Dag

zondag middag 2 oktober...het lijkt wel zomer zo warm...we vertrekken zometeen naar Spakenburg voor de Spakenburgse Visbeurs....nog even van dat zonnetje genieten...en dan moet je toch even naar binnen omdat er een verhaaltje "dwars zit"
Afgelopen vrijdag hadden wij bij Wala.nl de Open Coffeeclub (een netwerkevent) gevolgd door een Open Dag. Beiden waren een daverend succes...zowel door het aantal bezoekers als het overheerlijke Indiansummer weer.
Genoten heeft ook iedereen van het geweldige muzikale spel dat Ries Lippy met zijn ontdekking Lynna Jade speelde...en dan vooral de laatste set waar de ruwe diamant haar eerste schitteringen liet zien...let op deze muzikale veelvraten....of ik moet me al heel sterk vergissen, dit gaat lukken.
Verder blijkt Ries ook nog eens begenadigd jongleur te zijn zoals tijdens het koud buffet bleek.
Hoe belangrijk een sterke vrouw achter een kunstenaar is blijkt op de wijze hoe Ries door zijn Lien gesteund wordt, en hij weet dit maar al te goed zo blijkt uit de liefdevolle wijze waarop hij over haar praat. By the way de krijttekeningen die deze vrouw maakt zijn gewoon prachtig...twee kunstenaars, soulmates die zich gevonden hebben...te gek gewoon.
Op 22 oktober wordt er weer opgetreden in Hoensbroek...dus grijp die kans.
Het was een heerlijke dag die nog eens kompleter gemaakt werd door het bezoek van mijn oude leermeester Rene Ubben, die ik wel eens mijn 2e vader genoemd heb en die mij door zijn lovende woorden liet gloeien als een lampje. Dit zijn de energiestromen die een mens nodig heeft...zeker nu ik erachter ben gekomen dat ik toch nog niet zo echt hersteld ben als ik in mijn vorige blok aangaf...dus dat gaat nog wel een tijdje duren maar ik snap het nu beter en zulke dagen als vrijdag geven dan een echte boost...dus misschien vaker zulke dingen doen dan maar ???
Oke nu op naar Spakenburg om de visbranche van de kwailtieiten van Wala.nl te overtuigen.

zaterdag 17 september 2011

Open Coffeeclub en Open Dag bij Wala.n;l

In een overmoedige bui heb ik een aantal maanden geleden te kennen gegeven dat de Open Coffeeclub eens bij Wala.nl gehouden moest/kon worden. Open Coffeeclub is een netwerk-bijeenkomst waar ondernemers onder het genot van een door de gastgever gesponsorde kop koffie realties op- en uitbouwen. Iets waar ikzelf nou niet echt in bedreven ben, maar onder het motto oefen die dingen waarin je niet zo goed bent, heb ik toch besloten dit eens te doen. En als je dan toch al voorbereidingen moet treffen, doe je het maar meteen goed...dus de dag wordt voortgezet met een Open Dag voor iedereen die in Wala.nl en Borchert Systemen geinteresseerd is.
Aan een ,best wel belangrijk , ding had ik even niet gedacht: het kost heel wat georganiseer en werk.
Maar goed, ik heb toch niets beters te doe (haha) en  alles is nu in werking gezet dus we gaan er een top dag van maken.
Dus goed in de agenda's noteren:
vrijdag 30 september 2011 in de ochtend Open CoffeeClub Landgraaf   en vanaf 12.00 uur Open Dag voor alle fans van Borchert Systemen/Wala.nl  met een drankje en hapje met achtergrondmuziek van the one and only bluesgitartist BladeRunner Ries Lippy (een extra reden om te komen)

woensdag 14 september 2011

Daar issie weer

Het is een hele tijd stil geweest op de Wala.nl blog. Oorzaak: burnout van ondergetekende gecombineerd met nare vermoedens betreffende prostaatk. (niet uitspreken dat rotwoord). Welnu, beginnende met het laatste: afgelopen maandag uitslag van het meest recente onderzoek ontvangen: de vlag mag uit, de fles ontkurkt: alles is toppie en deze jongen komt er met een behoorlijk schrik vanaf....jippieeeeee.
De burnout is ook zo goed als zeker overwonnen ( denk en hoop ik).....maar nu is het zaak om er voor te zorgen datgene wat ik in deze periode geleerd heb, of zou moeten hebben, in de praktijk te brengen, en dat is verdomde moeilijk zeg.
De truc is het verschil te vinden tussen willen; moeten of mogen.
En als je de lijst ziet van alle dingen die ik wil doen en die ik  moet doen krijg ik het meteen weer spaans benauwd...dus ga ik maar eens even rustig zitten nadenken welke dingen ik kan omzetten naar mogen....waarom heb ik zo weinig tijd om te werken, gitaar te spelen, lezen, wandelen , golf spelen, mediteren, theater, concerten, bloggen, rennen, fietsen, van elkaar te genieten, in de tuin the werken, met de kippen in de weer, vriendschappen te onderhouden,  uit eten te gaan, scooter te rijden, yoga te doen, te schilderen, muziek te luisteren..en de rest van de dingen die ik nu al even vergeten ben.
Ik zal maar eerst eens beginnen met een beetje te werken...en dan komt de rest hopelijk vanzelf of niet.

dinsdag 9 augustus 2011

Voorwaarts

Het is misschien niet te geloven maar ondanks het feit dat ik niet bij Wala.nl aktief ben ( nou ja vooruit....een klein beetje dan) heb ik tot op vandaag geen tijd gehad om te schrijven. Heb het zo druk met wandelen, gitaar spelen (misschien gaat het toch ooit eens lukken...mijn vingers doen pijn genoeg...en mijn oren ook), koken, poetsen, stiekem van thuis uit werken en ,niet gaan lachen, golflessen. Zie je het al voor je...ik op de golfbaan. Frans heeft er lang genoeg op aangedrongen, dus toen er een aanbieding in de Telegraaf kwam heb ik dan maar voor Karin en mij ingeschreven, en zo als het er nu uit ziet vinden we het spelletje ( dat verdomde moeilijk blijkt te zijn) ook nog eens heel leuk...dus wie weet  Tiger Borchert (ofschoon ik Leeuw van sterrenbeeld ben).
Omdat ik dus vandaag weer eens op de zaak ben (het is namelijk k.......... weer buiten) heb ik weer eens tijd om te schrijven.
Door het feit dat ik een speciale bandage gekocht heb kan ik sinds 2 weken weer zo goed als pijnloos lopen, en dat is na 5 jaar constante pijn een bijna niet te beschrijven heerlijk gevoel. Ik heb zelfs alweer 3x mijn  7 km route in de Brunssemer heide gelopen...en daar wordt ik waanzinnig blij van....zo blij dat mijn geestelijke conditie met gigantische sprongen vooruit gaat en ik steeds meer het vermoeden krijg dat die voortdurende pijn aan mijn pootje de uiteindelijke bron van die ellende was.
Kortom het gaat echt voorwaarts en een bijkomend voordeel de weegschaal gaat neerwaarts...dus er is nog hoop. Nog een aantal dagen naar de turkse zon en dan hoopt deze jongen september weer aan de slag te gaan...maar dan wel een tandje lager dan de afgelopen jaren, althans dat wil ik echt proberen....ik moet toch iets uit de afgelopen periode geleerd hebben ( behalve gitaar en golf).
p.s.
Kitty, het begint weer beter met me te gaan. ( het lukt me niet op jouw reactie te reageren...dus doe ik het op deze weg)

dinsdag 26 juli 2011

Natuur

Omdat het thuis maar niet lukt om de rust te vinden dachten we maar een weekje naar Mallorca te vluchten. Verplicht vakantie dus (als je het over luxe hebt). Last minute geboekt, dankzij internet via een mega gunstige prijs, en op de gok naar Canyamel (nooit van gehoord), en deze gok pakte prima uit...heerlijk plaatsje....goede restaurants( nou ja we gingen iedere avond naar hetzelfde en hebben de hele kaart zo'n beetje doorgetest...super)....en een voor die prijs aardig appartement.
En daar zit je dan....zonder laptop en zonder mobieltje...en noe dan ????
Ik moet toch alles los laten ...toch...waar zit die knop???? Ik kan je vertellen de natuur helpt je in zo'n situatie echt en zorgt er wel voor dat je "jezelf" knalhard tegenkomt...letterlijk en figuurlijk. Op de 1e dag , na wat boodschapjes gedaan te hebben val ik de trap naar het appartement op ( ja dat is eens iets anders...de trap opvallen in plaats van afvallen...dat laatste moet ik ook nog maar dat is iets anders...dat zijn kilos)....goed ik val dus recht met mijn knieschijf op het voorste scherpe kantje van de trap...weet je hoe dat voelt.....ik nu wel.  Nadat de rook om het hoofd was verdwenen zijn we dan toch maar naar het strand gestrompeld..Beetje naar de zee zitten koekeloeren. Omdat de inwendige mens om brandstof vroeg besloot ik om de gang naar de supermarkt te wagen...en jahoor midden op de straat...zonder obstakels zwikt mijn voet spontaan helemaal om, en dan bedoel ik ook helemaal...90 graden.... en dat heeft heel het dorp meegekregen....ook al verstaan ze daar geen limburgs. En op dat moment weet je het zeker....je wordt echt van hogerhand gewaarschuwd....Borchert...afliggen...nu ... stop...laat los.
Gelukkig had ik mijn wonderpilletjes erbij zodat het lopen in de resterende dagen toch nog ging....maar een aantal dingen zijn mij tijdens deze week wel heel erg duidelijk geworden....en dat is dan in ieder geval al een klein stapje in de goede richting...toch.

dinsdag 12 juli 2011

De tijd gaat snel

Het is bijna niet te geloven hoe lang het alweer geleden is dat onze Boy (en daarna ook Mindy) voor het eerst met Jong Nederland op het grote zomerkamp gingen...zeker 20 jaar ...het is net of het vorige week was dat hij vuil en ongewassen, helemaal eufoor weer naar huis kwam en dan eerst eens een half uur onder de douche moest inweken.
En nu is Dean al zijn eerste keer mee...time goes quick.
Toen we gisteren met de hond in het bos liepen kwamen we langs de Heikop waar ook diverse jeugdorganisaties hun kamp hadden opgeslagen, en bezig waren met koken of het zelf bereide eten( c.q. wat daar voor moet doorgaan)  zat weg te happen. Het doet goed te zien dat er nog jongeren zijn die aan dit soort aktiviteiten deelnemen en het over hun hart krijgen om het pc gamen eens een week op een laag pitje te zetten. Lekker met elkaar in de natuur gekke dingen doen, flauwekul uithalen...en hiermee bedoel ik geen rottigheid maar al die dingen die ze normaal gesproken niet meer doen.
Dit soort organisaties moeten echt in stand gehouden worden want ze leveren voor de kids heel veel meerwaarde voor hun toekomst. En van hieruit een groot kompliment en dankjewel aan al die vrijwilligers die ieder jaar weer een aantal vakantie-of verlofdagen opofferen om deze kampen te begeleiden. Chapeau !!!
Ben benieuwd hoe "schoon" Dean eind van de week terug komt.

maandag 11 juli 2011

Feest

Gisteren hielden Hen ( onze adminstratieve rots in de branding bij Borchert Systemen) en zijn vrouw Lillian een feest vanwege het feit dat ze samen een eeuw oud zijn. Eeuw klinkt een stuk heftiger dan 100 jaar, dit even terzijde.
Zelf ben ik absoluut geen feestbeest, probeer er zelfs indien mogelijk steeds onderuit te komen, maar ook daar gaat het hier niet om.
Wat mij tijdens het, door dochter Anouk perfect geoganiseerde festijn ( ze had echt alle registers opgetrokken; van een rit in een Audio, een acte presence van Willem en Alexander, ....stom stom Willem en Maxima natuurlijk,  tot een braziliaanse percusieband en dat alles op het hoogste punt van Nederland met heerlijk eten en drinken), opviel en goed deed om te zien is de positieve werking die vrolijke mensen op andere mensen kunnen hebben. Dit was deze avond heel goed te zien. Vanuit een hele rotte situatie worden mensen door blijheid en het positieve gevoel van anderen gevoed met levenskracht en power.
En dat was precies wat er gisteren tijdens het feest met de gastgevers gebeurde...heerlijk om te zien....en ik hoop dat de kracht van het feest nog blijft door vibreren.
En dit anti-feest-beest heeft er ook echt van genoten...en dat kwam niet alleen door die overheerlijke blonde paters hoor.

zondag 10 juli 2011

Hoe gaat het

"Hoe gaat het", is een van de dingen die we dagelijks aan mensen die we even niet gezien hebben vragen of visa versa. Weet op dit moment niet goed wat ik daar op moet antwoorden, alles loopt zakelijk prima, iedereen om me heen is gezond, lichamelijk ben ikzelf ( behalve wat x-kgs dan) ook in orde en toch voel ik me niet goed. Het is heel moeilijk om dit gevoel te beschrijven. Er zijn heel wat mensen die ditzelfde meemaken of meegemaakt hebben en begrijpen wat je voelt alleen zelf snap je er geen snars van. Het ene moment voel je je zo heerlijk en kun je de hele wereld aan om dan in een floep en een zucht in een absolute mineurstemming te geraken. Als je de griep hebt weet je gewoon dat je gewoon plat onder de wol moet en dat het na een aantal dagen voorbij is...je bent dan ook echt ziek. Deze ziekte echter is geheel anders, je moet proberen te accepteren dat je nu ook ziek bent maar dan op een hele andere manier, en daar zit nu de moeilijkheid :acceptatie. Om jezelf te bewijzen dat je niet ziek bent ga je proberen voortdurend bezigheden te zoeken die je weer heel snel staakt omdat je weer iets anders ziet dat ook nog moet gebeuren, terwijl er juist helemaal niets moet gebeuren, en dat wederom veroorzaakt voortdurend onweer in de bovenkamer.
Dus : hoe gaat het ????   goed....nee slecht.....nee, een heel eerlijk antwoord: geen flauw idee hoe het met gaat, en dat is dan precies wat ik bedoelde.

vrijdag 8 juli 2011

En nog eens de blues

Ik heb jullie in een van de vorige blogs al verteld of blues gitarist Ries Lippy. Ik kreeg gisteren van hem een mail waarin hij schreef dat hij betrokken was bij een zeer zwaar ongeluk met vrachtwagens in Frankrijk en daardoor zeker 10 dagen uit de roulatie is. Kijk en dat is nu de reden waarom ik vorige keer al riep: haal zo'n super muzikant van die vrachtwagen af. Die man is gemaakt om hier op aarde voor ons te spelen; de tijd dat hij met Jimmy Hendrikx en Garry Moore kan gaan jammen komt beslist nog wel.
Omdat ik mijn verplichte (burn-out) time out toch moet omkrijgen en op andere gedachten te komen heb ik mijn gitaar nieuw bespannen, stemapparaatje gekocht (teken van echt amateurisme), op internet wat lessen bij elkaar gezocht en ben heel vlijtig beginnen te oefenen om weer eens een paar akkoorden aan dat ding te ontfutselen. Wel ik kan jullie vertellen behalve super pijnlijke vingertoppen ben ik nog geen barst of beter gezegd geen fatsoendelijk geluid verder gekomen.
Als bonus kreeg ik een YouTube filmpje van Ries alias de Bladerunner te zien waarin hij gewoon relaxt in zijn vrachtwagen zit, een surinaamse typetje imiteert en gewoon tussen door op die gitaar zit te rammen op een manier waarvan je denkt dat het gewoon helemaal van zelf gaat. Nou ik kan jullie verzekeren dat kost echt veel moeite en dan stijgt mijn respekt voor deze muzikant nog veel meer ; mijzelf zinkt de moed helemaal in de schoenen.
Kortom...deze man moet van die wagen af en het podium op. Dus doe mij een plezier zet het onderstaande filmpje eens op jullie Facebook, Hyves, Linkedin of Twitter of Netlog account zodat zoveel mogelijk mensen dit zien.
http://youtu.be/4ey6FfXa5B0

Hoe verder??

Gisteren werden de resultaten bekend gemaakt van een onderzoek naar de geldzaken van Amsterdamse jongeren. Dit onderzoek werd uitgevoerd onder jongeren op de Amsterdamse ROC's, dus onder nog naar schoolgaande jongeren. Het bleek dat de dames en heren beschikten over een gemiddelde schuld van: vasthouden he: 8300,00 euro per persoontje. Oorzaak nummero unno: veel te dure mobieltjes met dito abonementen. Dit is toch niet te geloven. Het is zelfs zo erg dat deze mensen hun ziektekostenverzekeringen niet kunnen/willen betalen. En maar lekker verder lenen. Hoe moet je als jeugdige scholier zonder vaste baan hier mee verder...de schuld zal alleen maar verder oplopen, want je moet wel bij de tijd blijven en steeds met de nieuwste telefoons voorzien van de allerlaatste aps rond flaneren. En als je dan die gasten telefonisch probeert te bereiken krijg je steevast een voicemail tekst, dus daar hebben ze de telefoon niet voor nodig.Waar moet het heen met dit yuppengedrag (sprak opa). Want het is niet alleen maar de telefoon die telt, je moet wel gekleed zijn in de juiste merkkleding van ...... , ach ik ga hier toch niet ook nog reclame voor die merken maken. Er moet in ieder geval overduidelijk een merk overal opstaan (normaal moet er voor reclame lopen betaald worden, deze gasten betalen er voor om reclame te mogen maken...rare wereld toch).
Maar terug naar die jongeren met de schulde...hoe nu verder????  Ik weet het in ieder geval niet, of tochwel...ga weer eens allemaal normaal doen...maar dat is misschien een beetje teveel gevraagd.

woensdag 6 juli 2011

Waar hebben we het dan over

De heavy flim die we vanavond gekeken hebben (Shooting Dogs) veroorzaakt bij deze jongen weer eens slaapproblemen. Het onderwerp van de film: de genocide in Rwanda, de Hutus die de Tutsis genadeloos afslachten, laat weer eens zin wat voor rare beesten wij mensen toch zijn. Het feit dat de ene groep mensen denkt beter of belangrijker te zijn leidt tot weerzinwekkende en misselijkmakende ( zijn dit eigenlijk wel de juiste woorden??) slachtpartijen. En dan te bedenken dat dit soort praktijken nu heden ten dage nog steeds plaats vinden en wij er dankzij de moderne communicatiemiddelen met onze snufferd bovenop zitten en er niets aan doen. Sterker, onze kinderen (maar ook volwassenen) spelen van 's morgens vroeg tot s'avonds laat computerspellen waarin dit soort zaken voortdurend aan de orde zijn. Er wordt in deze spellen alleen maar dood en verderf gezaaid...hoe meer en hoe bloediger of brutaler hoe beter...getverderrie. Op het moment dat je hier iets van zegt wordt je uit gelachen met de opmerking dat het toch maar om een spelletje gaat, maar bij het zien van dit soort filmen vertrekt men geen spier, speelt even later gewoon verder om vervolgens gelukzalig in slaap te vallen. Het echte leven is toch ook maar gewoon een spelletje...maar wel een spelletje waar er voortdurend vals gespeeld wordt, en probeer dat nu maar eens iemand aan het verstand te brengen.

Guitarman

Nog helemaal in de roes van het optreden van de BBC bluesband afgelopen zondag, en met de opdracht om eens andere dingen te gaan doen dan alleen maar voor Wala.nl te werken, heb ik mijn gitaar maar weer eens onder het stof vandaan gehaald, mooi gepoetst en van nieuwe snaren voorzien.
Het is onvoorstelbaar wat je allemaal vindt als je dan op internet gaat zoeken op gitaarspelen. Van digitale snarenstemmers tot komplete lespakketten. Dat is dan mooi meegenomen.
Heb een aantal cursussen aan mijn favourietenlijst toegevoegd en ben vlijtig begonnen met oefenen.
Crimineel wat is dat weer zwaar werk ( en ik mag niet meer zo hard werken) en  wat doen die vingertoppen weer pijn...aua..aua.aua.
Bij het oefenen van de meeste simpele accoorden, blijkt dat mijn vingers te dik zijn (ja ja ik moet afvallen)...maar ook regelmatig te kort. Smoesjes jongen, is puur een kwestie van oefenen...oefenen en nog eens oefenen. Kan me nog mijn lessen herinneren bij Loek, een 2 meter beer met gigantische kolenschoppen van handen die zelfs op de banjo de meest ingewikkelde accoorden feilloos speelde.
Dus zit er voor mij als opvolger van Eric Clapton niets anders op dan pijn te lijden en af te zien. Het leven van een muzikant gaat niet altijd over rozen (die kunnen anders ook wel pijn aan je vingers doen)...blood, sweat and tears, en dat moet je er toch eerst in investeren voordat het sex, drugs and rock and roll wordt.

dinsdag 5 juli 2011

The blues

Geen paniek allemaal (trouwe blogvolgers dus), ik leef echt nog..heb alleen even geen internet gehad. Bleek dat ik voortdurend de verkeerde router was aan het resetten, maar gelukkig hebben wij Dave nog en die lost dit soort zaken razendsnel voor ons op. Dus er kan weer geblogd worden.
Afgelopen zondag hadden we op ons programma gezet om nu eindelijk eens naar een bluesmiddag te gaan. Dus ondanks het heerlijke weer, om 16.00 uur op naar cafe Dirkx in Landgraaf waar slechts een 25-35  tal blues-liefhebbers aanwezig waren om een optreden van de formatie BBC mee te maken. Jaren geleden dat ik prive weer eens in de kroeg was (zakelijk heb ik er voor Borchert Systemen ontelbare bezocht) hetgeen weer eens een bijzonder ervaring was. Lekker ongedwongen een heerlijk getapt glaasje sjoes nuttigen, het zullen er wel iets meer geweest zijn, maar daar merk je niets van als het gezellig is. Zoals bijna gebruikelijk, kende Karin na een uurtje zo goed als de hele kroeg ( oud colega's-kennissen-klasgenoten enz.)n en dat is toch wel opmerkelijk voor zo'n muurbloempje die er echt moeite mee heeft om contacten te leggen ( ahumm, haar woorden en niet de mijne) en dat maakte het alleen maar gezelliger. Maar helemaal top was het optreden van de muzikanten...fantastisch muziek bijna 4 uur nonstop..de echte blues...met als uitschieter Ries Lippy op gitaar en zang...ik vondt het gewoon op het fenomenale af wat deze zeer appart ogende man daar presenteerde. Ik denk dat 80 % van de muzikanten op Pinkpop alleen maar jalours kunnen zijn op hetgene hij daar presenteerde, dus heren en dames muziekanten als jullie nog een echt maar dan ook echt super goede waanzinige gitarist zoeken ( multiplectrum@gmail.com)  haal die vent van de vrachtwagen af...want dat is toch echt eeuwig zonde dit is echt een waanzinnig talent waar we allemaal veel plezier van kunnen beleven. Mag ik dit zo zeggen ????   ben in ieder geval weer beginnen met oefenen met de wetenschap dat dit superieure blues gevoel voor mij toch alleen maar een gevoel blijft.  Het blues blues (zo heet dat toch) blues gevoel. Oke baby that's how i feel...we call it the blues ( volgens BB king)....

donderdag 30 juni 2011

To Mr/Mrs Anoniem

Als je blogs schrijft moet je er mee rekening houden dat iedereen hetgeen je schrijft kan en mag lezen. Graag zelfs. Er is een mogelijkheid om op de blogs te reageren....ook graag zelfs. Het is alleen niet zo prettig als je minder leuke reacties krijgt, maar hier kun je dan wel weer eens over nadenken en moet je accepteren.
Heel iets anders is als je hele vage (domme???) reacties krijgt. Op mijn blog over ons Debolon trappensysteem kreeg ik de volgende reactie: "wat `n kotsverhaal kunnen jullie niet beter `n spokenfilm draaien dan trappen te bekleden".  Niet zo'n leuke reactie....tenminste ik begrijp er geen snars van...wat wil de schrijver nu kwijt..waar ligt het probleem. En dan stuur je zo'n vreemde reactie met de afzender: anoniem.
Nou mijnheer/mevrouw Anoniem, bedankt voor de zeer intellegente reactie (snap even niet wat trappen bekleden met spookfilmen te doen hebben, maar dat zal den wel aan mij liggen) en aangezien ik op anoniem niet kan reageren doe ik het maar via deze blog. Maar blijft u gerust doorgaan met het geven van deze amusante en inhoudelijke commentaren.
Ik wens u veel geluk, liefde en gezondheid.
Ralf Borchert
Kijk en zo heb ik in ieder geval weer een onderwerp voor een blog.

dinsdag 28 juni 2011

Testbeeld(je)

Vanmorgen pas om 9.30 wakker gewordenen nu om 10.15 nog niet helemaal terug in deze wereld. Ligt dat dan toch aan die verraderlijk lekkere rose van gisteravond??? Was ook een echt heerlijk avondje...lekker bbq aan...koelkast geplunderd...die twee kleine kabouters in de weer met hun flessen water....achterover in de stoel...en lekker pimpelen...en alles over je heen laten komen.....het leven puur. Zo simpel en eenvoudig kan het allemaal zijn...let wel kan het zijn.  Nee geen let wel, is het. Gewoon genieten, ouwhoeren over blauwe scooters met Wala.nl reclame erop ( toch, Mindy en Karin), het glas regelmatig vullen, en ook weer leeg maken (de  voorraad wordt door de nieuwe generaties bivo's regelmatig bijgevuld, je moet ze sommige dingen al vroeg leren), oh yeah...that's life honey.Alhoewel eenvoudig, zo makkelijk is dat ook weer niet om die glazen steeds maar weer te legen...dat lijkt maar zo...echt waar...best zwaar werk, maar voordeel is dan weer dat ik heel erg graag werk, dat scheelt alweer een slok op een borrel (ja juist die borrel). En dan neem je een klein testbeeldje de volgende ochtend graag op de koop toe. En dan nu (nog lekker nagenietend) maar wachten op het voorspelde noodweer of wordt dat ook weer een storm in een glas rose, oeps ik bedoel water, zie je wel, toch nog niet helemaal wakker.

zondag 26 juni 2011

Niets doen

Niets doen, blijkt, in ieder geval voor mij, een van de moeilijkste dingen om te doen...of is het om niet niets  te doen. Je bovenkamer zwalkt als een stuurloos schip....het ene moment denk je lekker even rustig alles los laten...en op het moment dat je dat probeert komt dat andere spook weer dat zegt..je moet nog dit en dan nog dat en je moet nog zus en nog zo.En dan begin je weer met iets om dan vervolgens weer het seintje te krijgen; stop....nu niet...en zo gaat het aan een stuk door.
Dus ik kan een ieder verzekeren dat een burnout echt niet makkelijk is..in tegendeel het is zelfs zo hard werken dat ik 's avonds bekaf ben...een hele vreemde gewaarwording.
Het grote euvel is dat er voortdurend ideetjes en plannetjes geboren worden waaraan ik dan heel enthousiast wil beginnen, maar zelf ook wel voel...nu even niet...of toch wel...een klein beetje danmaar...of een groter klein beetje....nee helemaal geen beetje.
Gelukkig krijg ik de volgende dagen schijnbaar hulp...de weerprofeten voorspelen onwerkzaam heet weer...dus verplicht niets doen...is er dan toch iemand die mij stiekem in de gaten houdt ?????

vrijdag 24 juni 2011

The young ones

Ze zijn letterlijk en figuurlijk tussen de pvc vloertegels, entreematten en antislipmaterialen groot geworden, de young ones van Wala.nl, Dean en Ian, de kanjers van opa Ralf (de dikke Deur). Ja dames, deze jonge man is al een duo-opa, niet te geloven maar toch echt waar. Vandaag waren de heren, omdat ze met de woorden van Ian te spreken, frij van sjool hadden, de hele dag weer op de zaak.
Heerlijk om hun dan weer eens in hun onbevangenheid te zien. Zich nergens aan storend, spelen in hun eigen verzonnen wereld. Omdat opa officieel op non-actief staat hebben de heren samen met hun speelgoed zijn kantoor in beslag genomen. Vandaag waren ze op de euro-toer. Ze hadden een beursje, je mag het ook wel een giga-beurs noemen gezien de omvang, waarmee ze in eerste instantie een rondgang langs alle kantoren gemaakt hebben. Omdat dat volgens de heren niet genoeg euros opgebracht had  (waar ze dat op baseren mag joost weten, aangezien ze echt niet wisten hoeveel de inhoud was), kwam een van de heren op het idee om een soort van Ranja aan de man te gaan brengen. De marketingmethode was zeer appart: Ian komt met een glaasje lekkere koele drank naar je toe: opa, dit moet je eens proeven...oh ja, klein slokje genoemen...mmmm lekker....als je het lekker vindt moet je het hele glas opdrinken( let op:moet en niet mag) ....goedzo....en dan moet je nu betalen....vijftig euro. Kijk dat noem ik nog eens handelaren...niet eerst over een prijs praten....gewoon recht toe recht aan....hier de koopwaar...gebruiken en afrekenen en geen weg terug meer.
Zo makkelijk kan het in de handel zijn...en dan maken wij ons steeds druk hoe we het moeten aanpakken...simpel toch.... gewoon naar de kleintjes kijken. ( is eens iets anders dan op de kleintjes letten)

donderdag 23 juni 2011

Webshops

Wala.nl heeft een webshop waar zeer veel verschillende artikelen uit ons inmiddels zeer uitgebreide assortiment kunststof vloertegels, rubber tegels, entreematten en antislipmaterialen, heel eenvoudig online te bestellen zijn.
Omdat een mens nooit genoeg weet en altijd bij wil leren ( volgens Gerrie Coerts van WijLimburg een eigenschap van journalisten: letterlijk geciteerd: je bent journalist omdat je eigenlijk zelf alles wilt weten), dus omdat ook ik altijd bij wil leren hebben we gisteren deelgenomen aan het eerste "webshopseminar" georganiseerd door WijLimburg in het parkstad theater te Heerlen.
Op deze, perfekt georganiseerde bijeenkomst, kwamen een aantal zeer interessante sprekers aan het woord. Opvallend verschijnsel: alle sprekers bleven boeien, en verveelden niet. De sfeer was heel losjes, geheel afwijkend van alle andere, stijve formele seminars die ik tot op heden volgde. Zeer leerzaam en inspirerend.
Een zeer opvallende rol speelde Robbert van Allekabels.nl, geweldig om te zien hoe zo'n jonge man met een heavy verleden zijn bedrijf opgebouwd heeft ( op  http://www.wijlimburg.nl/ kun je zijn levensverhaal lezen), hij had nog nooit een presentatie gehouden maar dat weerhield hem niet om op een heel originele en een  to the point manier zijn verhaal te doen. Hij ronde het op een zeer originele wijze af door het vertonen van een zeer leuk opgezet filmpje waarin hijzelf de hoofrol speelde: Robbert, Chapeau, je bent een voorbeeld voor de jeugd van tegenwoordig !!!

woensdag 22 juni 2011

Stairway to heaven

Vorige week een super gezellige (lange) avond doorgebracht met de neef van Karin, Paul en zijn vrouw Finy.
God wat ben jij goed afgevallen was onze eerste reactie richting Paul; ja dat klopt meer dan 10 kilo; hoe? trappenlopen en salsa-dansen. Nu zijn wij niet zulke dansers dus dat werd snel afgehandeld, maar dat trappenlopen dat is interessant want ons huis bestaat uit diverse trappen. Jammer dan, niet de trappen waaraan Paul zijn kilo's verloor. Nee, behalve Wala.nl en PinkPop blijkt Landgraaf nog veel meer te bieden te hebben namelijk: de langste (buiten)trap van Nederland,gelegen op de Wilhelminaberg, een voormalige steenkolenberg. De totale trap overbrugt een hoogte van 90 meter, is 250 meter lang en telt 555 treden. De trap bestaat uit 22 delen met daartussenin telkens een plateautje. De delen zijn onderaan breed en bestaan uit 20 traptreden. Naar boven toe worden ze steeds smaller en tellen 24 treden.
Dus gisteren trok Karin de stoute(trim)schoenen aan (deze gek ook dus) en op naar de trappen. Als je beneden staat lijkt het echt alsof de trap in de hemel eindigt...of beter gezegd geen einde heeft...en dit gevoel overvalt je ook als je halverwege bent....crimineel wat is dit zwaar en komt hier nooit een einde aan. Toch is het ons gelukt om tweemaal naar boven te lopen en twee maal ook weer naar beneden..drijfnat...doodop...begrijp nu ook waar die kilo's van Paul gebleven zijn. Vanochtend moest het hondebeest uit...dus weet je wat , loop gewoon eens naar die berg toe en probeer het nog eens. Het is me vanochtend zelfs drie maal gelukt, en het blijkt een perfecte vorm van meditatie te zijn...ik en mijzelf en dan alleen maar omhoog.
Het trap aflopen gaat me minder goed af, ligt dat misschien in mijn karakter: ik wil altijd winnen, vooruit, hogerop en nooit terug naar onderen.
Dus ben je eens in de buurt van Landgraaf en wilt op een gezonde manier een stukje dichter bij de hemel komen en genieten van een prachtig uitzicht.....

dinsdag 21 juni 2011

Neil Diamond

Na een positieve uitslag van mijn bloedonderzoek (PSA is van 8 naar 6 gedaald), nou ja is in ieder geval al iets beter, gisterenmiddag afgereden naar Oberhausen Arena voor het concert van Neil Diamond.
Eerst nog even onze lieve vriendin Emmy in Sittard opgepikt voor haar debuut, haar debuut betreffende het bezoeken van   popconcerten (en dan te bedenken dat die lieverd uit Einighausen komt en samen met Mr. PinkPop, Jan Smeets is opgegegroeid).
De Arena is goed te bereiken en dank zij het giga winkelcentrum CentrO voorzien van meer dan 14000 GRATIS parkeer plaatsen op een loopafstand van ca 2 minuten ...dat is nog eens service voor de concertbezoekers. Snel even een hapje eten in het winkelcentrum en dan op naar de zaal...een prachtige zaal, niet gigagroot (ik schat voor ca. 10000 mensen)..dus groot maar toch intiem, en dan maar wachten op de meester...hij kwam ca 20 minuten later dan gepland...maar toen was hij er ook echt en helemaal, en met helemaal bedoel 100 % aanwezig voor zijn bezoekers die hij geen seconde aan hun lot overliet.( hebben we afgelopen PinkPop anders gezien...maar ja die gasten moeten ook nog heel veel leren). Begeleid door een 14 man en vrouw sterke band van waanzinnig goede muzikanten en zangeressen speelde Mr. Neil bijna 2.5 uur lang de zaal volledig plat. De hits en ballads, regelmatig voorzien van zeer mooi commentaar ( dat helaas door de meeste duitse bezoekers, wegens gebrekkige kennis van de engelse taal , niet of slechts half begrepen werden), gingen vlekkeloos in elkaar over. Zijn stem is bijna niet te onderscheiden van de stem die je van zijn lp's en cd's kent...heerlijk.Hij klinkt live nog beter dan op plaat...echt waar.
Het charisma van deze 70 jarige ( ja echt waar zeventig) gentleman sloeg vanaf de eerste minuut over op de hele zaal en zorgde ervoor dat je de rest van het concert kon genieten, genieten en nog eens genieten. Er was 2,5 uur lang geen tijd voor andere gedachten (kon ik heel goed gebruiken).
Gloeiend als een stel lampjes, vol van emoties en opgeladen met de overgedragen energie weer terug naar de auto, en heerlijk nagenietend back home.
Emmy's popconcertdebuut was een feit, Karin had zoals gewoonlijk de nodige zakdoekjes volgesnotterd en ondergetekende voelde zich weer helemaal het mannetje, en niet alleen omdat ik met 2 lieftallige dames op stap was.
En zo zie je maar weer welk een belangrijke fuctie muziek in ons leven kan hebben.
De man in kwestie zag er weliswaar op het einde van het concert jaren ouder uit...maar dat kan ook echt niet anders als je zoveel passie, energie en liefde de wereld in knalt.
Mr. Diamond ( for the case you read this blog) thank you very very much for a wonderful evening and the power you gave us..

zondag 19 juni 2011

Gewoon over heen lopen

Je loopt er dagelijks, zonder je er van bewust te zijn, diverse malen overheen : de deurmat oftewel entreemat oftewel schoon-droogloopmat. Toch is dit een heel belangrijk iets bij iedere woning, kantoor, school of bedrijf. Deze matten zorgen er op de eerste plaats voor dat vocht en vuil niet verder het pand ingedragen worden en de boel schoon blijft. Dit vuil (heel vaak zand) heeft een verwoestende schurende werking op de vloeren in een gebouw waardoor deze sneller slijten en weer vervangen moeten worden. Door de moderne technieken is het inmiddels mogelijk om zeer veel verschillende matten te maken en deze zelfs te voorzien van afbeeldingen, teksten of logo's, zodoende krijgt de mat een dubbele functie en kan dienen als reclamemiddel of ter positionering van een huisstijl.
Een mat is echter niet gewoon maar een mat, iedere type heeft een eigen functie en toepassing dus het is heel belangrijk om bij de keuze van een schoonloopsysteem eerst een goede inventarisatie te maken van alle externe factoren, een mat in een overdekt winkelcentrum heeft nu eenmaal een hele andere werking dan een mat voor een openbaar gebouw.
Borchert Systemen/Wala.nl heeft een afdeling entreematten waarin al deze kennis aanwezig is. We komen bij de klant ter plekke, inventariseren en maken aan de hand van deze inventarisatie een duidelijk advies. Voordeel is dat wij samenwerken met alle (echt waar: Alle) leveranciers van entreematten: Madico, Emco, Forbo, Futura, 3M, Hamat....noem maar op...als wij het niet kunnen leveren bestaat het nog niet.
Dus als je weer eens over een mat  loopt...

zaterdag 18 juni 2011

Parijs en London

We hebben er als Wala.nl/Borchert Systemen weer twee hele mooie opdrachten in het buitenland bij.
The Lanesborough, een van de meest chique hotels in London, is zo enthousiast over de begin van dit jaar reeds geplaatste Wala Keukenvloer, dat er besloten werd om ook alle gangen in de kelder van dezelfde vloer te voorzien.
Binnen de Marriott Hotelketen in Parijs is men zo van onze HACCP horecavloer overtuigd geraakt dat deze vloer nu al voorgeschreven wordt voor nieuwbouw projekten.
Met dit mooie nieuwbouwprojekt (Marriott Boulogne) gaan wij volgende week starten...wordt echt een giga klus ( ca. 450 m2 verdeeld over twee keukens waarin al zeer veel wanden staan). We moesten wel de architect even terugfluiten, hij was van mening dat wij deze klus wel in 4 dagen konden klaren( dat noemen ze werken met de Franse slag)...jammer dan...nadat Boy en Felix de bouwlocatie in Parijs hebben bezocht werden die 4 dagen snel gewijzigd in minimaal 4 weken...is net iets anders.
Maar het wordt toch weer akelig mooi in die wereldsteden met die WWV's (Wala Wereld Vloeren). Dit lijkt al bijna een reclameblog....is niet zo...we zijn gewoon apetrots dat we dit soort opdrachten krijgen en mogen uitvoeren.
Thank you Big Ben en Merci Eifeltoren.

vrijdag 17 juni 2011

Doors

Gisteravond was er een prachtige documentaire op mijn favoriete zender Canvas (Belgie 2) over de Doors. Geweldig om via oud authentiek beeldmateriaal te zien welke uitwerking de muziek van deze groep en ook het gedrag van zanger Jim Morrisson op de mensen in deze tijd hadden. Reacties die wij nu (zeker bij kunstenaars) al bijna als normaal ervaren werden toen ervaren als...ja ik weet niet hoe ik dat precies onder woorden krijg...ik zou bijna zeggen absurd...surrealisties....tragisch.
Dit laatste is zeker van toepassing op de manier hoe Jim zijn eigen jonge talentvolle leven met alcohol en drugs helemaal naar de verdommenis manouvreerde. Niet te bevatten, iemand met zulke talenten en charisme vindt alleen nog maar rust in de roes...eeuwig zonde.
Anno 2011 zie ik een soortgelijk beeld om me heen wat door iedereen in tegenstelling tot toen bijna als normaal ervaren wordt. Jeugd, zonder noemenswaardige problemen, met of zonder talenten, die aan comazuipen doen, die drugs en allerlei andere middelen gebruiken en helaas absoluut niet in de gaten hebben dat ze hiermee hun kostbare leven in heel veel gevallen ruineren...eeuwig zonde...je krijgt namelijk maar een kans. Hoe krijgen we deze mensen die nog aan het begin staan, aan het verstand gebracht dat je jonge leven op deze manier maar heel kort blijft...een goed voorbeeld moet je volgen en slecht voorbeeld alla dhr. Morrisson heel snel vergeten. Laat ons wel zijn muziek in ere houden maar laat ons de manier waar ze op gemaakt werd niet als leidraad nemen...nergens voor nodig.