Doors

Gisteravond was er een prachtige documentaire op mijn favoriete zender Canvas (Belgie 2) over de Doors. Geweldig om via oud authentiek beeldmateriaal te zien welke uitwerking de muziek van deze groep en ook het gedrag van zanger Jim Morrisson op de mensen in deze tijd hadden. Reacties die wij nu (zeker bij kunstenaars) al bijna als normaal ervaren werden toen ervaren als...ja ik weet niet hoe ik dat precies onder woorden krijg...ik zou bijna zeggen absurd...surrealisties....tragisch.
Dit laatste is zeker van toepassing op de manier hoe Jim zijn eigen jonge talentvolle leven met alcohol en drugs helemaal naar de verdommenis manouvreerde. Niet te bevatten, iemand met zulke talenten en charisme vindt alleen nog maar rust in de roes...eeuwig zonde.
Anno 2011 zie ik een soortgelijk beeld om me heen wat door iedereen in tegenstelling tot toen bijna als normaal ervaren wordt. Jeugd, zonder noemenswaardige problemen, met of zonder talenten, die aan comazuipen doen, die drugs en allerlei andere middelen gebruiken en helaas absoluut niet in de gaten hebben dat ze hiermee hun kostbare leven in heel veel gevallen ruineren...eeuwig zonde...je krijgt namelijk maar een kans. Hoe krijgen we deze mensen die nog aan het begin staan, aan het verstand gebracht dat je jonge leven op deze manier maar heel kort blijft...een goed voorbeeld moet je volgen en slecht voorbeeld alla dhr. Morrisson heel snel vergeten. Laat ons wel zijn muziek in ere houden maar laat ons de manier waar ze op gemaakt werd niet als leidraad nemen...nergens voor nodig.