vrijdag 17 oktober 2014

En nu?

Even een up-date van deze kant. Hoe gaat het nu?
Himmelhoch jauchzend zu Tode betrübt glücklich allein ist die Seele die liebt  , schreef ooit eens een duitse dichter.
Maar ik moet eerlijk bekennen dat het jauchzen langzaam maar zeker de overhand begint te krijgen, weliswaar nog niet himmelhoch, maar toch....
Het oppakken van "the everlasting love": sport werkt toch echt heel terapeutisch.
Dus staat deze jongen weer ieder ochtend tussen 5 en 6 op zijn yogamat (warming-Up) om daarna lekker een uurtje te beesten in het bos, op de spinningbike of op de roemachine...voelt super goed aan. Knallen, stoempen, zweten.
En verder...ach ik wil eigenlijk nog zoveel
 ik wordt er af en toe knettergek van...van al de dingen die ik (nog) graag wil.
ik wil/moet afvallen...wordt aan gewerkt (bijna 6 kg tot op heden....de helm onder het shirt wordt langzaam een helmpje)
ik wil meer rennen...wordt aan gewerkt
ik wil meer yoga...wordt aan gewerkt
ik wil beter gitaar leren spelen...wordt aan gewerkt
ik wil beter golf spelen....wordt aan gewerkt
ik wil, ik wil ,ik wil  en zo kan ik de lijst blijven verlengen.
Dus er is nog genoeg te doen....en tussen de bedrijven door ook nog eens werken...wat wil een mens nog meer.


zondag 5 oktober 2014

Rich and famous

Afgelopen week waren we op verzoek van een van de meest gerenommeerde hotels van London in deze stad om een aantal problemen met hun keukenvloeren te bekijken. Bij het bezoek reeg ik van de directeur technische dienst al het predicaat " flooring-proffessor" toegekend....streel het ego maar. We zullen wel eens kijken of  hij dat nog steeds vindt als hij mijn voorstellen en bijbehorende kosten volgende week onder ogen krijgt.
Karin had het weer perfect geregeld, we verbleven in een hotel in Kensington, aan de rand van Kensington,  oftewel de verblijfplaats voor de riche and famous. Een waar paradijs voor  de liefhebber van exclusieve automobielen...al verveeld dat wel heel snel.
Aan het feit dat ik heel relaxt op reis ging, ondersteund door  het voorspoedig verlopen van echt alles wat er op het pad kwam, geeft duidelijk weer dat ik langzaam maar zeker weer op de weg terug ben.
Hoe vaak je ook al in London ( of andere wereldsteden) geweest bent, het blijft fascinerend te zien hoe al die mensen en de daarbij behorende vervoersmiddelen door elkaar heen kronkelen.
Voor de echte natuurliefhebber, waartoe ik mij zelf ook rekenen, is er heel wat schoons te zien, en dan bedoel ik in dit geval : tweebenig. Het feit dat ik hier weer oog voor had/heb is wederom een bewijs dat ik op aan het krabbelen ben.Voor de echte kenners en liefhebbers: we staan op Oxford street tussen het winkelend publiek, er komt een fraaie langbenige dame met een lange roze plissé rok aangelopen, ze loopt richting zon, hoe verder ze weg loopt hoe doorschijnender haar rok wordt en geeft op het einde een prachtig jarretelletje prijs....hoe zwaar kan het leven zijn als juist jij degene bent die dit weer ziet.
Het slecht eten waar Engeland in het verleden voor bekend stond heeft inmiddels plaats gemaakt voor  gezond eten, hetgeen dan ook op talloze plaatsten aangeboden wordt, en waar we dan ook gebruik van gemaakt hebben...tenminste overwegend nadat we ons de eerste avond in een echte engelse pub vergrepen hadden aan de originele fish and chips...mwah. Een stuk vis in karton gepaneerd en in de friteuse gekeild, maar ja je zit in de pub met een pint....en dan doe je maar mee. Maar voor de rest hebben we ons keurig gedragen hetgeen beloond wordt met het feit dat de helm die ik de laatste tijd onder mijn shirt opborg inmiddels een helmpje geworden is, en dat geeft deze jongen weer hoop.

Het blijft een fenomeen : om 17.00 uur zit je op een terras in de straat van De Queen, om 21.00 uur stap je in het vliegtuig en om 24.00 uur maak je deur van je eigen paradijs weer open waar je dan alleen nog maar famous bent.