Einde

Soms heb je van die dagen waarop je in je hoofd de hele dag met hetzelfde bezig bent. Zo'n dag had ik vandaag, op die zonnige zaterdag voor Pasen. Tijdens het werken in de tuin gingen die gedachtes steeds weer naar twee mensen terug. Twee mensen die ik eigenlijk helemaal niet goed ken, nee ik moet zeggen kende, want beide verlieten ze gisteren en eergisteren dit leven, deze wereld.
Op een gezegende mooie hooge leeftijd sliep gisteren, in het bijzijn van  alle voor haar in dit leven belangrijke mensen, op een mooie, waardige en vredige wijze oma Finders in, de moeder van Anton en schoonmoeder van Wies.
Een dag ervoor liet het leven zijn brutaliteit zien, tijdens zijn sport (hardlopen) overleed nog niet eens 50 jaar jong John Borjans. Ik kende hem slechts vluchtig van een aantal gesprekken op de beurs..typerend voor deze gesprekken en dus ook voor John was de vrolijkheid van deze gesprekken.
Zoals gezegd, beiden kende ik slechts oppervlakkig, en toch houden ze je een hele dag bezig.
Is dat misschien om ons er steeds weer van bewust te zijn dat ook voor ons ooit die dag, dat uur komt, en dat we tot die tijd moeten leven, liefhebben en genieten???
Dat zal zo zijn maar we zijn ook weer mens genoeg om deze instelling na een aantal dagen weer helemaal te vergeten, en helemaal op te gaan in de waanzin van nu. En verstoppen we het maar weer...dat Einde.
En met een rose in het glas zegik  in het speciaal tegen oma Finders en John, maar ook tegen iedereen die dit leest :   Salute